امروز روز تاسوعاست، روزی که حرف از حضرت عباس (ع) و سلحشوری سپهسالار لشگر خیر سر زبانهاست، روزی که نَقل قمر بنی هاشم(ع)، نُقل محفل مردم عالم است، امروز همه از پایمردی های عباس(ع) در برابر ظلم و از کرنشش در برابر امام حق سخن می گویند، او از آن سو که یک دست مشک و دست دیگر شمشیر داشت، نماد "رحماء بینهم و اشداء علی الکفار" ماند و ما باز هم مرور می کنیم که چگونه حتی پاسخ شمر (علیه اللعنة و العذاب) را نداد تا امامش دستور به اجابت داد و او به دشمن فهماند که حاضر است دستانش را بدهد ولی با دشمن(حتی تصادفی) دست ندهد و اینچنین بود که آن ملعون را دست از پا درازتر به لشگر شر برگرداند، آری! عشق عباس(ع) این تا ابد معجون شور و شعور و حماسه و جوانمردی و وفا و انقلابی گری، همراه با دینمداران و ولایتمداران و آزادگان است و شاید اگر عباس نبود ما تا ابد معنی "انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم" را نمی فهمیدیم.